Cochin

25 februari, nog een verhaaltje te goed over Kochin of Cochi deze twee namen gebruiken ze te pas en te onpas, denk je, nu zeg ik het goed, zeggen zij het weer juist anders😏

Grote stad, mooi hotel in een woonwijk. Wel ver van alles vandaan. Maar met op iedere hoek een tuktuk, kom je overal. 

Grote slaapkamer en ook nog een grote keuken, wat moeten wij daar nou mee, we gaan altijd uit eten, hebben we er maar kantoor van gemaakt, ja want soms moet er ook gewerkt worden, als er boekingen binnenkomen voor de villa's in Lovina. Dat is best nog wel een werk, want er worden veel vragen gesteld door de gasten via de app en tevens moet je een boekingsbevestiging schrijven, Ad z'n werk, daar komt best veel bij kijken. En soms heeft ie dat werk klaar en dan annuleren ze gewoon. Maar meeste tijd gaan de boekingen wel door. 

De stad Cochi is een grote stad met verschillende schier eilanden. Je kunt met vervoer over de brug en een veerpont naar het oude centrum, maar ook vanaf een andere plek met een lijnboot naar het eiland Cochi.

Ford CochiL

Langs de boulevard vele vissers, die op een wel hele speciale manier hun vis vangen. Het schijnt dat de Chinezen deze manier van visvangst geïntroduceerd hebben op deze plek. 

Grote schepen voeren langs

Héhé eindelijk een vogel kunnen fotograferen. Met de telefoon kan ik niet genoeg dichtbij halen, deze grote reiger lukte wel. 

Deze niet Visarend😂

De vissers hebben veel bekijks. 

We waren met de tuktuk naar het schiereiland Cochi gegaan. In Cochi hebben alle tuktuk chauffeurs een teller op hun kar zitten, maar als je zegt wij willen op de teller, dan beginnen ze te onderhandelen en hebben ze het smoesje dat de teller kapot is. Ze vragen vaak een veel te hoge prijs en willen niet op de teller rijden. Op de heenweg viel de prijs best wel mee, maar toen we vanaf de veerboot terug wilde met de tuktuk vroegen ze de hoofdprijs. Toen zijn we maar opgestapt in de lokale bus, met de hoop dat hij dus wel de goede weg terug nam. Deze kostte maar 30 cent. Dankzij Google maps konden we precies zien waar de bus naar toe ging. De bus stopte slechts 2 straten van ons hotel vandaan. 

Mooie versierde local bus.

Dag erna zijn we met de lokalboot naar Cochin gegaan, was ook leuk weer eens op het water te zijn.  Was trouwens ook super goedkoop.

Joodse buurt op schiereiland Cochi

Vele"antiek"winkeltjes

De synagoge

Tuin van het museum in de joodse buurt.

Ingang museum

Allerhande antieke stenen zuilen en beelden

Kruidenwinkel

 

Vele Portugese gebouwen

Vruchten op zout, en dat wordt gegeten met hete saus.

ook zilveruitjes in pot.

Vele katholieken, omdat de Portugezen hier waren 

De heilige Antonius

Er stonden vele stranden op de kaart. Eentje uitgekozen. Onze zwemspullen meegenomen om lekker te gaan zwemmen. Een tuktuk bracht ons naar dit schiereiland. 

Lekker zwemmen dachten wij. 

Enorme zooi, er lag vanalles, het stonk naar vuilnis.

langgerekte stranden, volledig verlaten en vervuild. Geen parasol of schaduw, bloedheet. Hier is nog werk aan de winkel. Geen vrolijke boel. We zijn meteen weer teruggegaan met dezelfde tuktuk. Die hadden we gevraagd om 10 minuten te wachten en meteen een prijsafspraak gemaakt voor de terugreis, want we zagen al dat dit strand geen succes was.  Als we de tuktuk hadden laten gaan, hadden we 10 km terug moeten lopen, want er was verder geen een tuktuk te bekennen. 

We hadden ontbijt inbegrepen bij ons hotel, maar het ontbijt was bagger, uit het koffie apparaat kwam melk met water. De mevrouw die bediende haalde haar schouder op en kwam later met 2 zakjes instant koffie, die moesten we er maar bij gooien. Het eten was rijst en hele hete saus, geen succes. Wij op pad om ander eten te zoeken. Maar in een woonwijk naar een restaurant zoeken is een hopeloze opdracht. Maar wat vonden wij daar, zomaar om de hoek, een bakery, alles vers gebakken, heerlijke hartige en zoete hapjes met verse koffie. Of er een engeltje over je tong fietst. In geen weken zoiets lekkers gegeten. We hebben daar 3 dagen ontbeten, pure verwennerij. 

Zoete hapjes, brownies, chocolade muffins

Hartige hapjes, gevuld met gekruide kip en vegetarische vullingen.

Ik ben in 2011 ook in Kochin geweest en ik had een heel ander beeld van deze stad toen. Open riolen, mensen die woonde in hutten, vele mensen leefde in armoe. In die 12 jaar is er veel veranderd. 

Cochi wat's in a name Kochin is me 100% meegevallen. 

Absoluut de moeite waard Cochi of Kochin.