Gili eilanden

We zijn op Gili Trawangan eiland aangekomen, staan er weer mannen van de gouvernement, of we nog even 20.000 willen betalen. Maar gewoon betaald. Zo gaat dat, je betaald om naar een eiland te gaan en ook als je op dat eiland bent. Haha😀.

Gili Trawangan is een klein eiland afmeting 3 km x 2 km en heeft ongeveer 800 inwoners. Het is het hoogst gelegen eiland van de 3 eilanden. Gili Meno en Gili Air, zijn een stuk kleiner. 

Het is mooi weer en we worden verwelkomd met prachtig blauw water en witte stranden. Er mag geen gemotoriseerd verkeer op het eiland, dus je vervoermiddel is per paard en wagen of op de fiets. Het beste is om fietsen te huren. Dus we moeten gaan handelen met de locals om een fiets te huren. En er zijn veel bedrijfjes die verhuren. Ze beginnen met 50.000 roepia pp per dag, dat vinden we een beetje veel.  We willen 5 dagen huren, dat is onze onderhandelingspositie. We zeggen tegen elkaar, we gaan niet meer betalen dan 30.000 pp per dag. De een na de ander roept naar ons en begint te onderhandelen, ik denk dat we wel tien bedrijfjes hebben gehad, uiteindelijk geeft er een toe. Gelukt. 30.000 pp per dag, dus 300.000 betaald voor 5 dagen Totaal € 18,-. Goed gehandeld. We springen op de fiets en al die gasten die we hebben gesproken roepen ons na, you get for 30.000 ?  Ye you lucky person !  yeye. 😀 Nou iedereen kent ons nu haha. We komen bij ons hotel aan genaamd Rika, we blijken de enige gasten te zijn.

We krijgen een grote kamer met een douche in de open lucht. Tja je wordt toch nat. 

De volgende dag maken we een fiets tour rondom het eiland. Het is heet en het eerste stuk lopend door los zand baggerend, is erg vermoeiend, maar wel goed voor de conditie.😀 Na 2 km baggeren over een soort zandboulevard komen we op een iets beter fietspad, wel met de nodige onderbrekingen van los zand en gaten.  De kunst is dan om op je fiets te blijven en je niet omvalt, dat valt niet mee 🚴.

(De straat waar ons hotel is)

Onderweg wat mooie plaatjes schieten.

• 

We verwonderen ons over het feit dat er wel heel veel oude maar ook nieuwe restaurants en hotels zijn rondom het gehele eiland, alleen zie je weinig toeristen. De hotels lijken leeg en in de restaurants zit niemand. Pijnlijk om dit aan te zien. Is dit nog steeds een nasleep van Corona?  En toch wordt er nog veel bijgebouwd. Overal wordt er gewerkt, gehakt en geslepen. De locals hebben tenminste werk. 

De volgende dag blijven we nog wat rondtouren op het eiland en fietsen dan door het midden van het eiland

Dit zijn allemaal zandpaden, maar goed aangereden, merendeels rijden hier de karretjes met paarden. De paarden hebben belletjes om, dus ons kerst geluid hebben we al. 

De vegetatie is niet zo wisselend, armoedige groei, er loopt wat vee rond, maar ook vele kale stukken land waar "land for sale," staat. Wij noemen, dat het eiland geheel verkracht wordt. Waar is hier de natuurbescherming. Het lijkt of ze alles voor het toerisme willen reserveren, maar als er dan geen toerist komt ? 🤔 Alles moet per boot komen en moet er ook weer per boot af. 

De volgende dag zijn de voorspellingen van het weer wat minder. Bewolkt en regen. Na het ontbijt springen we weer op de fiets. Nog een keer het eiland rondfietsen? We komen langs een touroperator en vragen voor een trip per boot om te snorkelen. Over een half uur vertrekt een boot om de hele dag te snorkelen, doen we dat toch, van 11.00 tot 15.30 uur zijn we onder de pannen. Het weer klaart op, daar hebben we mooi mazzel mee. We varen langs de 2 eilanden en tussendoor snorkelen en op eiland Aire lunchen, later bleek tijdens een flinke bui. Een uurtje heeft het geregend, maar na de lunch is het droog en kunnen we weer gaan snorkelen. We zien veel wrakken en zelfs een heel groot standbeeld op de bodem en natuurlijk alle kleuren vis. Prachtig. Bij de laatste duik hebben we ook nog schildpadden gezien. Een heerlijke dag. We waren net terug in het hotel, dient zich een enorme hoosbui aan. Net op tijd terug. 👍

Op de terugweg begint het aardig bewolkt te worden

Na een paar uur in het hotel, is het tijd om wat te gaan eten. Het blijft regenen, dus met plastic regenjas aan gaan we op de fiets om een restaurantje te gaan zoeken. Verbaasd waren we toen we naar de boulevard fietste. Een complete overstroming, alles stond blank en pikkedonker. Met de fiets door het hoge water fietsen is niet gemakkelijk, aangezien je niet kunt zien of er een gat in de weg zit, dat komt nl nogal eens voor op deze geasfalteerde wegen. Gewoon doortrappen en stuur recht houden.😂. Gelukkig goed gegaan. 

Normaal eet iedereen buiten, maar die restaurants waren al gesloten vanwege de regen, dus op sommige stukken op de boulevard was het pikkedonker. Er zijn weinig restaurants waar je binnen kunt eten, uiteindelijk komen we bij een restaurant met overkapping. Net ons eten besteld valt ook nog alle elektriciteit uit op het hele eiland. Dit restaurant had gelukkig een aggregaat, na een kwartiertje in het donker zitten gingen de lichten weer aan. Mooi. We pakken nog maar een extra pilsje🍻, want het blijft gieten. Maar op een gegeven moment moet je toch gaan. Regenjassen aan en fietsen maar, door het hoge water, door een onverlichte straat, geen licht op de fiets, da kenne ze nie. Je ziet gewoon niet waar je fietst. Pikkedonker, water tot je enkels, regen, biertje op. 😀, een spannende tocht. Afslag naar het hotel is een zandpad en we wisten dat er nogal wat los zand lag in de ochtend, dat nu wel modder zal zijn geworden. We nemen een sprint en voelen de modder onder ons wegglijden. Doortrappen is de enige remedie. De afslag van het hotel konden we bijna niet vinden, reden we p.o. voorbij, want ook daar was nog geen electriciteit.  Hehe toch blij dat we er waren. Heel lief, de staff zit ons netjes op te wachten en begeleidt ons naar de hotelkamer met hun verlichting van de mobieltjes. Het was weer een enerverende dag en mooie dingen gezien.