Koh Chang

Van Pattaya naar Koh Chang

Volgens planning zouden we zondag 30 oktober opgehaald  worden, om van Pattaya naar Koh Chang te gaan, een rit van 287 km.  Ko Chang is een eiland ten zuidwesten van Thailand. Gelukkig mochten we onze grote koffers in ons huidige hotel achter laten, en slechts met een rolkoffertje en rugzak konden we op pad. Handig. We hadden een deal met een taxibedrijf voor €17 pp zouden we worden opgehaald en gebracht naar het hotel wat we geboekt hadden op Koh Chang, met dus ook nog een veerpont erbij. Het hotel in Koh Chang leek in de brochure een prachtige lokatie en spotgoedkoop, bijna te mooi om waar te zijn, haha en nu weten wij ook wel dat je dat dan niet moet boeken, maar wij namen de kans waar. Een dag later, nadat we geboekt hadden, kwam er een review op booking.com. van ons geboekte hotel. Het was vlgs deze toerist een "verschrikkelijk" hotel, ze waren aan het renoveren en die toerist had het hotel zo negatief neergezet dat booking.com een 1 score gaf op de site. Maar ja we hadden al geboekt. Voor ons dus heel spannend waar we terecht zouden komen.
Om 08.00 uur zouden we opgehaald worden vanuit ons hotel in Pataya, we moesten een half uur van te voren klaar staan. Dus om half 7 de wekker gezet om half 8 zaten we klaar in de hal van het hotel. 8 uur niks, half 9 niks, 9 uur niks. Ik dacht het begint al goed,😱 waarsch iets fout gegaan met de boeking van de taxi. Ad had alle vertrouwen, komt goed. En jawel hoor om 09.10 uur kwamen ze aan gekakt. Elk nadeel hep zijn voordeel, we waren als laatste die instapte in het busje. Ad vliegt alvast in de bus voor een goed plaatsje en ik sta buiten om er zeker van te zijn dat ze de koffertjes in de bus stoppen. Ja je weet het nooit, altijd je koffers in de gaten houden.
Eenmaal in het busje,dachten we karren maar. Na een aantal links rechts straatjes, moesten we ineens weer uitstappen. Er stond een grotere bus voor ons klaar.  Koffertjes er weer uit, hetzelfde ritueel, Ad voor de plaatsen in de bus, ik voor de koffertjes. Klaar, ohnee nog effe wachten op een paar andere toeristen en jawel hoor, gaan met die banaan.
De bussen zien er allemaal prachtig versierd uit, gordijnen met prachtige valletjes en patroontjes. Het plafond versierd met krullen en goud. Echter de schokbrekers hadden zijn beste tijd gehad, maar desalniettemin we reden.

Om 11.00 onderweg 10 min een koffie pauze en weer verder.
Bij de ferry werden de adressen geverifieerd, wie naar welk hotel gebracht moest worden. Bij ons hotel werd fronsend naar het adres gekeken. Diegene die het organiseerde liep vragend rond bij haar collega's, (met de telefoon van Ad, dus Ad achter die telefoon aan) 😀 of iemand dit hotel kende, bij Lonely beach zou het liggen.  Niemand kende het hotel, Oh nou dat gaat goed, dachten wij.

We konden niet mee met dezelfde bus, we moesten uitstappen. Er zou een andere taxi of bus ons op komen halen. 20 minutes werd er gezegd. 

Wachten en weer wachten. Er kwamen allerhande vervoermiddelen langs, van open bussen tot versleten vehicles. Zou dit het zijn, of misschien die ? Nee hoor uiteindelijk, na 1 uur,  toch weer zo'n mooie bus, iets kleiner, die ook uit Pataya kwam. Onze kaartjes werden gecontroleerd bij de ferry. Eenmaal door de controle, zei Ad voor de grap, nou Kees kom maar onder de stoel vandaan, dat hoorde 2 meisjes achter ons (Nederlands), die moesten daar enorm om lachen, en daar hebben we tijdens ons ritje gezellig mee zitten kletsen. 

Onderweg werd iedereen afgezet bij bekende hotels. Toen we eenmaal in de buurt waren van ons hotel, (vlgs googlemaps) moesten rechtsaf en kwamen we op een zandpad terecht. We waren echt vlak in de buurt, de chauffeur stapte uit om te vragen. Volgens een local niet bekend, missch hier in dit straatje. Straat ingereden en rijden zo tegen een hotel aan, maar niet die van ons. Haha😀. Daar gevraagd, de mensen kwamen zelfs naar buiten, maar wisten het eigenlijk ook niet, ja dat daar zou het kunnen zijn, maar die zijn aan het renoveren, they are closed, volgens de buren dus. Wij toch daar naar toe, de mensen van het andere hotel riepen nog na, als je niet terecht kunt, kunt u bij ons boeken. Nou erg geruststellend. We komen op een terrein waar bouwvakkers bezig zijn. Een van die mannen ging op de scooter hulp halen. Komt later een man aan lopen, letterlijk en figuurlijk op zijn sloffen. Oh hij wist niet dat iemand geboekt had. Zwembad half leeg, bouwvakkers aan de gang, restaurantje en bar niet operatief, maar de huisjes zagen er niet verkeerd uit, daar waren we al stiekum in wezen kijken,die waren al opgeknapt, maar nog niet operationeel.

Jahoor we konden blijven, en wat we nu hebben is fantastisch. En we zijn de enige gasten, een heel bungalowpark voor onszelf met zeezicht. Happy Haha😀